واشنگتنپست در گزارشی که آن را «عملیات مشترک اسرائیل و آمریکا برای مهار دانش هستهای ایران» توصیف کرده بود، کوشید ترور سازمانیافته دانشمندان ایرانی را در قالب یک اقدام امنیتی و راهبردی بازنمایی کند. با این حال، همین روایت با موجی گسترده از انتقادات دنبالکنندگان این رسانه مواجه شد؛ کاربرانی که صراحتاً هدف قرار دادن دانشمندان غیرنظامی را مصداق روشن تروریسم بینالملل دانستند و آن را مستوجب پیگرد قضایی در مجامع حقوقی عنوان کردند.
حمله جنایتکارانه رژیم صهیونیستی به ایران در ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ که به شهادت شمار زیادی از مردم غیرنظامی، فرماندهان نظامی و دانشمندان هستهای انجامید، نقطه اوج روندی بود که سالهاست با سکوت، اغماض یا تطهیر رسانههای غربی ادامه دارد. ترور دانشمندان ایرانی نه یک رخداد مقطعی، بلکه بخشی از راهبرد حذف نخبگان علمی یک ملت برای متوقفسازی مسیر پیشرفت مستقل آن است؛ راهبردی که پیشتر نیز بارها از سوی رژیم صهیونیستی اجرا شده و اینبار با ابعاد و شدتی بیسابقه تکرار شد.
آنچه این گزارش را واجد اهمیت مضاعف میکند، اعتراض کاربران خارجی به ادبیات رسانهای واشنگتنپست است. بسیاری از آنها پرهیز این رسانه از بهکارگیری واژه «ترور» را نمونهای آشکار از شیطنت رسانهای و استانداردهای دوگانه دانستند. از نگاه این کاربران، هنگامی که دانشمندان هستهای ایران، بهعنوان افراد غیرنظامی، در خانههای خود و در کنار اعضای خانوادهشان هدف قرار میگیرند، هرگونه توجیه امنیتی چیزی جز تلاشی برای عادیسازی جنایت نیست.
برخی کاربران نیز بهدرستی یادآور شدند که بر اساس حقوق بینالملل، دانشمندان هستهای حتی در شرایط جنگی جزو غیرنظامیان محسوب میشوند و هدف قرار دادن آنها، مصداق روشن جنایت جنگی است. بیتوجهی واشنگتنپست به این اصل بدیهی، نه از سر غفلت، بلکه در امتداد همان خط رسانهای قابل تحلیل است که سالها کوشیده با واژهسازی و تغییر روایت، جنایات رژیم صهیونیستی را تطهیر کند.
واکنش کاربران جهانی به این گزارش نشان داد که شکاف میان روایت رسمی رسانههای جریان اصلی غرب و افکار عمومی، بیش از گذشته عمیق شده است. امروز حتی دنبالکنندگان یک رسانه آمریکایی نیز حاضر نیستند حذف نخبگان علمی، کشتار غیرنظامیان و ترور خانوادگی را با عناوین فریبنده بپذیرند.
صدای مظلومیت دانشمندان ایرانی، اینبار نه از تریبونهای رسمی، بلکه از گلوی کاربران مستقل جهان شنیده شد؛ صدایی که نشان میدهد جنگ روایتها وارد مرحلهای تازه شده و حقیقت، علیرغم سانسور و تحریف، راه خود را به افکار عمومی باز میکند. این رخداد، هشداری جدی برای رسانههایی است که همچنان گمان میکنند میتوان با بازی با کلمات، چهره تروریسم دولتی را پنهان نگاه داشت.
- نویسنده : محسن معصومی ورکی
