خاستگاه و دوران تحصیل
فریدون عباسی در خانوادهای مذهبی و سختکوش رشد یافت؛ خانوادهای که علمآموزی، تلاش و پایبندی به ارزشهای دینی را اصل زندگی میدانست. از همان دوران نوجوانی، نشانههای هوش بالا، دقت نظر و علاقهمندی او به علوم فنی و تجربی آشکار بود. عباسی از آن دسته جوانانی بود که علم را نه ابزاری برای پیشرفت فردی، بلکه وسیلهای برای خدمت به کشور و اسلام میدانست.
تحصیل در رشتههای تخصصی و ورود به حوزههای حساس علمی، برای او صرفاً یک مسیر شغلی نبود؛ بلکه نوعی مجاهدت خاموش به شمار میرفت. دوستان و همکارانش نقل میکنند که او همواره نسبت به آینده کشور دغدغه داشت و علم را سنگری برای دفاع از استقلال ایران میدید.
حضور در خط مقدم جهاد علمی
با پیشرفت در عرصههای علمی و تخصصی، شهید عباسی بهتدریج وارد حوزههایی شد که مستقیماً با اقتدار ملی و امنیت راهبردی کشور پیوند داشت. فعالیت در بخشهای حساس علمی و مدیریتی، او را به یکی از چهرههای شناختهشده و در عین حال هدفدار برای دشمنان جمهوری اسلامی تبدیل کرد.
او بارها طعم تهدید، فشار و حتی ترور را چشید، اما هیچگاه میدان را خالی نکرد. عباسی باور داشت که عقبنشینی نخبگان متعهد، بهمعنای باز شدن راه نفوذ دشمن است. به همین دلیل، با وجود همه مخاطرات، بر حضور فعال خود در میدان علم و مدیریت اصرار داشت و این ایستادگی، او را به نماد «جهاد علمی» در گفتمان انقلاب اسلامی بدل کرد.مدیریت، شجاعت و نگاه راهبردی
شهید فریدون عباسی تنها یک دانشمند برجسته نبود؛ او مدیری شجاع، صریح و مسئولیتپذیر نیز بهشمار میرفت. در مسئولیتهای کلان، تصمیمگیریهای او مبتنی بر منافع ملی، استقلال کشور و تقویت توان داخلی بود. او اعتقاد داشت که پیشرفت واقعی، در گرو اتکا به ظرفیتهای بومی و بیاعتمادی به وعدههای دشمنان است.
در جلسات تخصصی و مدیریتی، با صراحت سخن میگفت و از هزینه دادن در مسیر حقیقت هراسی نداشت. همین ویژگی، او را به شخصیتی اثرگذار و در عین حال هدف حملات رسانهای و سیاسی دشمن تبدیل کرده بود. با این حال، عباسی هرگز از مواضع اصولی خود عقب ننشست و همواره خط قرمزهای انقلاب را پاس داشت.
ایمان، سادهزیستی و اخلاق انقلابی
در کنار جایگاه علمی و مدیریتی، شهید عباسی به سادهزیستی، تواضع و پایبندی عملی به ارزشهای دینی شهرت داشت. زندگی شخصی او بهدور از تجمل بود و ارتباطش با مردم، صمیمی و بیواسطه. برای او، مسئولیت بهمعنای امتیاز نبود، بلکه تکلیف سنگینی بود که باید در برابر خدا و مردم پاسخگوی آن میبود.
همکارانش از روحیه معنوی، دقت در رعایت حقالناس و توجه ویژهاش به خانواده شهدا و نیروهای جوان یاد میکنند. او همواره تلاش میکرد تجربه و دانش خود را به نسل بعد منتقل کند و آینده علمی کشور را تضمین نماید.
جنگ دوازدهروزه و شهادت
با آغاز جنگ دوازدهروزه و ورود دشمن به فاز آشکار تقابل، شهید فریدون عباسی بار دیگر در صف مقدم دفاع از کشور قرار گرفت؛ اینبار نه فقط بهعنوان یک مدیر یا دانشمند، بلکه بهعنوان نماد ایستادگی ملی. دشمنی که سالها او را مانع راهبردی خود میدانست، سرانجام در این نبرد، کینه دیرینهاش را آشکار کرد.
شهادت فریدون عباسی در این جنگ، نشان داد که دشمن از علم متعهد و مدیر انقلابی بیش از هر سلاحی هراس دارد. خون او، مهر تأییدی بر حقانیت مسیری بود که انتخاب کرده بود؛ مسیری که علم، ایمان و مقاومت را در هم آمیخت.
ماندگاری یک راه
امروز نام شهید فریدون عباسی، فراتر از یک فرد، به نماد «دانشمند مجاهد» تبدیل شده است؛ الگویی برای نسلی که باید بداند پیشرفت، بدون هزینه و ایستادگی به دست نمیآید. او با شهادتش ثابت کرد که جبهه مقاومت، تنها در مرزها نیست، بلکه در آزمایشگاهها، اتاقهای فکر و میدانهای تصمیمسازی نیز جریان دارد.
راه شهید عباسی، راه پاسداری از استقلال، عزت و آینده ایران اسلامی است؛ راهی که با خون او امضا شد و تا تحقق کامل آرمانهای انقلاب، ادامه خواهد داشت.
