از اختلاف تا اشتراک؛ بازخوانی منابع اهل سنت درباره مهدی موعود(عج)
در آثار بزرگانی چون احمد بن حنبل، مسلم و ابن ماجه، بیش از صد روایت درباره حضرت مهدی(عج) نقل شده است. این احادیث با صراحت، بر ظهور منجی از نسل حضرت فاطمه(س) و استقرار عدالت جهانی تأکید دارند. در حقیقت، باور به ظهور مهدی(عج) نه به عنوان اندیشه‌ای خاص شیعه، بلکه به مثابه عقیده‌ای مشترک در میان مسلمانان مطرح است. روایت نبوی «المهدی من ولد فاطمه» گواهی روشن بر این پیوند معرفتی و ریشه‌دار است که مهدویت را در امتداد سنت پیامبر اسلام(ص) قرار می‌دهد، نه در حصار مذهب یا قومیت.
مهدویت به مثابه راهبرد تمدنی و گفتمان وحدت اسلامی
در جهان امروز که امواج رسانه‌ای بر طبل تفرقه می‌کوبند و قدرت‌های سلطه می‌کوشند امت اسلام را به قطعات پراکنده بدل کنند، بازآفرینی گفتمان مهدویت می‌تواند به عنوان یک راهبرد تمدنی عمل کند. مهدویت، دعوتی است به امید فعال، اصلاح اجتماعی و انتظار مسئولانه؛ مفهومی که مسلمانان را از انفعال تاریخی به کنش تمدنی فرا می‌خواند. این گفتمان، نه تنها انتظار را به حرکت تبدیل می‌کند، بلکه در برابر پروژه «اسلام‌هراسی» و «ناامیدی‌سازی» غرب، تصویری الهام‌بخش از آینده جهان ارائه می‌دهد؛ آینده‌ای که در آن عدالت، عقلانیت و ایمان بر محور ولایت الهی استوار است.
رسانه‌ها و مأموریت تبیین مهدویت به عنوان گفتمان وحدت و امید
وظیفه رسانه‌های جهان اسلام، بازنمایی مهدویت به‌عنوان محور هم‌گرایی و نه اختلاف است. مهدویت را باید از سطح روایت‌های مذهبی به سطح راهبرد تمدنی ارتقا داد؛ مفهومی که از درون آن می‌توان گفتمان جدیدی از عدالت جهانی، مقاومت مؤمنانه و معنویت اجتماعی استخراج کرد. امروز، هرچه دشمنان می‌کوشند با جنگ روایت‌ها تصویر امت اسلامی را از عدالت و آینده تهی سازند، رسانه‌های مؤمن باید با تکیه بر اندیشه مهدوی، روایت امید و هویت را بازآفرینی کنند.
باور به مهدی موعود(عج)، میراث مشترک امت اسلام و رمز پیوند شیعه و سنی است؛ پلی میان ایمان و عدالت، میان عقلانیت و انتظار. مهدویت در عصر حاضر تنها یک باور دینی نیست، بلکه راهبردی فرهنگی و تمدنی برای مقابله با بحران معنا، گسست هویتی و سلطه ناامیدی است. در پرتو این اندیشه، امت اسلامی می‌تواند بار دیگر بر مدار امید، عدالت و آمادگی برای ظهور، وحدت و اقتدار خود را بازسازی کند.
