قسمت هشتم: گذار از تصمیم‌گیری متمرکز به خرد جمعی
قسمت هشتم: گذار از تصمیم‌گیری متمرکز به خرد جمعی

◇ درآمد تحلیلی در بسیاری از سازمان‌ها، تصمیم‌گیری همچنان در دایره‌ای محدود و در سطوح بالای مدیریتی انجام می‌شود. این تمرکز تصمیم، اگرچه ظاهراً سرعت و انسجام ایجاد می‌کند، اما در عمل موجب فاصله گرفتن تصمیم‌ها از واقعیت‌های عملیاتی و تضعیف حس مشارکت در میان کارکنان می‌شود. در جهانی پیچیده و چندوجهی، تصمیم‌های فردی بیش […]

◇ درآمد تحلیلی
خرد جمعی - بلاگ رشد ستاره شمالیدر بسیاری از سازمان‌ها، تصمیم‌گیری همچنان در دایره‌ای محدود و در سطوح بالای مدیریتی انجام می‌شود. این تمرکز تصمیم، اگرچه ظاهراً سرعت و انسجام ایجاد می‌کند، اما در عمل موجب فاصله گرفتن تصمیم‌ها از واقعیت‌های عملیاتی و تضعیف حس مشارکت در میان کارکنان می‌شود. در جهانی پیچیده و چندوجهی، تصمیم‌های فردی بیش از هر زمان دیگری در معرض خطا قرار دارند.

◇ پارادایم قدیم: تصمیم‌گیری متمرکز
تصمیم‌گیری متمرکز بر این پیش‌فرض استوار بود که مدیر ارشد، به دلیل جایگاه و تجربه، بهترین و جامع‌ترین دید را نسبت به مسائل سازمان دارد. این الگو در سازمان‌های کوچک یا محیط‌های نسبتاً باثبات، کارآمد تلقی می‌شد. با این حال، افزایش حجم اطلاعات، تنوع مسائل و سرعت تغییر، ظرفیت شناختی یک فرد یا یک هسته محدود مدیریتی را به‌شدت محدود کرده است.

◇ ضرورت گذار
امروزه مسائل سازمانی نه‌تنها فنی، بلکه اجتماعی، فرهنگی و بین‌رشته‌ای هستند. هیچ مدیر واحدی به‌تنهایی قادر به درک تمامی ابعاد یک مسئله نیست. از سوی دیگر، نادیده گرفتن دانش ضمنی کارکنان، موجب کاهش تعهد سازمانی و بی‌تفاوتی تدریجی می‌شود. این شرایط، سازمان‌ها را ناگزیر به بازاندیشی در منطق تصمیم‌گیری می‌کند.

◇ پارادایم جدید: خرد جمعی
خرد جمعی به‌معنای جایگزینی تصمیم فردی با تصمیم گروهی نیست، بلکه بهره‌گیری هوشمندانه از تنوع دیدگاه‌ها، تجربه‌ها و تخصص‌هاست. در این الگو، مدیر نقش «طراح فرایند تصمیم‌گیری» را بر عهده دارد، نه مالک مطلق تصمیم. گفت‌وگوی سازنده، مشارکت هدفمند و شفافیت اطلاعات، ارکان اصلی خرد جمعی به‌شمار می‌آیند.

◇ پیام مدیریتی
گذار به خرد جمعی مستلزم شجاعت مدیریتی است؛ شجاعتی برای شنیدن صداهای متفاوت و پذیرش این واقعیت که اقتدار واقعی، در انحصار تصمیم نیست، بلکه در کیفیت تصمیم شکل می‌گیرد. سازمان‌هایی که خرد جمعی را جدی می‌گیرند، نه‌تنها تصمیم‌های بهتری می‌گیرند، بلکه سرمایه اعتماد را نیز در درون خود تقویت می‌کنند.

◇ نکته پایانی

تحول مدیریتی، پیش از آن‌که تغییر ابزار باشد، تغییر نگاه است.

  • نویسنده : علی گلمرادی (پژوهشگر مدیریت منابع کسب و کار)