وقتی از جایگاه معنویت در جبههها سخن گفته میشود، بیدرنگ تصویر سربندهای «یا زهرا(س)» و «یا حسین(ع)» در ذهن تداعی میگردد؛ سربندهایی که برای بسیاری از رزمندگان صرفاً یک نشانه نبود، بلکه چراغ راه، نیروی روحی و پناهگاه در سختترین لحظات نبرد محسوب میشد. در میان این چهرهها، نام شهید محمدرضا تورجیزاده بهعنوان یکی از برجستهترین نمادهای توسل و ارادت خالصانه به حضرت زهرا(س) شناخته میشود؛ فرماندهای که حیات معنویاش چنان با فرهنگ فاطمی تنیده بود که اطرافیان، او را «سرباز همیشهسربند یا زهرا(س)» مینامیدند.
شهید تورجیزاده از همان روزهای نخست حضور در جبهه، ارتباطی درونی و عمیق با مقام والای صدیقه طاهره(س) برقرار کرده بود. شبها، وقتی سکوت جبهه تنها با زمزمه دعا و مناجات رزمندگان همراه میشد، او با اشک و توسل به حضرت زهرا(س) برای فردای نبرد نیرو جمع میکرد. بسیاری از همرزمانش نقل کردهاند که هرگاه گردان با مشکل روحی، خستگی یا تردید مواجه میشد، برپایی یک روضه کوتاه برای حضرت زهرا(س) کافی بود تا فضا دگرگون شود و نیروی تازهای در جان مجاهدان بجوشد.
این توسل تنها یک احساس فردی نبود؛ بلکه در میدان عمل نیز نمود داشت. شهید تورجیزاده باور داشت که آنچه رزمنده را در گردنههای دشوار جنگ به جلو میبرد، صرفاً آموزش نظامی نیست، بلکه اتصال قلبی به اهلبیت(ع) است. او قبل از هر عملیات، با آرامش و صلابت خاصی سربند «یا زهرا(س)» را به پیشانی میبست و انگار با این کار، پیمان جدیدی با خدا و اولیای الهی میبست. همین روحیه، یگان تحت فرمانش را به یکی از منسجمترین و مقاومترین مجموعههای جبهه تبدیل کرده بود.
با وجود موقعیت فرماندهی، زندگی شخصیاش نیز سرشار از سادگی، اخلاص و سخاوت بود. او خود را سرباز مادر سادات میدانست و معتقد بود هر موفقیتی در جنگ از برکت دستان حضرت زهرا(س) است. روایتهایی که از او به جا مانده، نشان میدهد که لحظه شهادتش نیز با نام حضرت مادر عجین بوده؛ گویی آنچه را سالها در دل تکرار کرده بود، در لحظه وصال نیز آخرین بار زمزمه کرد.
امروز بر سنگ مزارش همان عبارتی دیده میشود که سالها بر پیشانی جبههها میدرخشید؛ «یا زهرا(س)» این مزار نه تنها یادمان یک فرمانده جنگ، بلکه نشانهای از یک سبک زندگی است؛ سبک زیستی که در آن توکل، توسل، ولایتباوری و مجاهدت درهم تنیدهاند و الگویی میسازند برای نسلهایی که در جستوجوی معنویت، هویت و مقاومتاند.
نام و یاد شهید تورجیزاده یادآور این حقیقت است که فرهنگ مقاومت بدون پشتوانه معنویت دوام نمیآورد و ارادت فاطمی آنگونه که در سیره این شهید دیده میشودیکی از ستونهای اصلی پیروزیها و پشتوانههای روحی رزمندگان اسلام بوده است. بازخوانی زندگی آنان، بازخوانی نقشه راهی است که نسل امروز نیز برای استواری در مسیر ایمان و عدالت به آن نیازمند است.
